Przenosiny!!

Hitsugaya

W tym miejscu silny wiatr utworzył swojego rodzaju piaszczyste góry, które skutecznie zasłaniały widoczność na pustyni. Ostre słońce świeciło wprost w oczy śmiałka, który wybrał się tutaj.

Wolfgar

Keroth leciał nad wydmamy rozglądając się wokoło szukając, jakiś wraków karawan albo czeogoś cennego co było dośc trudne na pustynii ale z pewnością nie niemożliwe. Wylądował postanawiając przeszukać dokadniej nie wielki teren jaki sobie obrał do wglądu.

Hitsugaya

Piasek, od grzejącego nieustannie słońca, nagrzał się tak, że od samego patrzenia robiło się strasznie gorąco. Wolfgar przysiadł na kamieniu który ledwo wystawał z pod piasku. Rozejrzał się po okolicy, która falowała od gorąca. Wreszcie po kilkunastu minutach wypatrywania zobaczył coś - ciemne punkty poruszające się na horyzoncie w głąb pustyni. Wolfgar nie miał prawie wątpliwości, że to jakaś karawana.

Wolfgar

Szzybko zaczał biec w ich strone gdyż obawial się ze gdyby zacząl latać tamte osoby mogłyby si go przestraszyć a tego napewno nie chciał. Pisasek strasznie pażył ale jemu to specjalie nie przeszkadzało bo chroniły go łuski. Dobiegl i ujrzał........

Hitsugaya

Ujrzał kilka powozów, które jechały powoli, raz po raz grzęznąc w piasku. Na powozach leżały liczne beczki, skrzynie i sakiewki, które chybotały się lekko pod wpływem wyboistej drogi. Obok karawany szło kilkudziesięciu żołnierzy uzbrojonych w łuki i długie stalowe miecze.
Ta ludzka karawana parła na przód, nie zauwarzając pół smoka, pół człowieka, który zbliżał się do niej.

Wolfgar

Eragon podszedl do żołnierzy na prodzie i przwital się mówiąc ze jest wędrowcem i ze dawno nbiczego nie miał do picia w gardle tym samy prosząc ich aby go czyś poczęstowali. Cały czas patrzył uważnie na to co się tutaj dzieje. Czy aby to normalne aby o tej porze ruszała taka karawana??

Hitsugaya

- Nie mamy tutaj jedzenia dla przypadkowo spotykanych, a zwłaszcza - tutaj strażnik splunął bezczelnie tuż pod nogi Wolfgara - plugawych, śmierdzących mieszańców.
Reszta żołnierzy, jakby na sygnał, otoczyła Wolfgara. Wszyscy wystawili łuki z naciągniętymi strzałami w jego stronę i opuścili przyłbice hełmów.
- Powiedz no, mieszańcu - zagadnął jeden ze strażników, najwyraźniej przywódca karawany - co cię sprowadza na pustynię. Chyba nie ma tu nic ciekawego dla ciebie, no, chyba że lubisz ludzkie mięso.
Na te słowa przez tłum strażników którzy mierzyli z łuków do Wolfgara przebiegł dreszcz zaniepokojenia. Widocznie nie nęciła ich perspektywa skończenia pod szponapi Wolfgara, którego uważali za najgorszego potwora z piekła rodem.

Wolfgar

Keroth właczył szybko furie i wyskoczył z tłumu podlatujac na tyle wysoko aby łuki go nie dosięgneły. Wiedział ze to za mało więc postanowił cay czas poruszać się po niebie aby szybko móc uciec.
-powiedzmy ze czegoś szukam. Moze zrobimy tak ze zawalczymy jeden na jednego a jeśli wygram to co wieziesz będzie moje. Co ty na to??

Hitsugaya

- Masz nas za głupców? - krzyknął dowódca straży - pozabijasz nas! Odlatuj stąd szybko, chyba że chcesz skończyć jako poduszeszka na zatrute strzały moich żołnierzy!

Wolfgar

Keroth zaczał myśleć i postanowil zrobić mały zwód. Zaczął lecieć na kapitana strazy ale pod sam koniec skręcił w strone karawany. Złapal szybko jakis worek licząc ze coś wn nim bedzie cennego i odleciał.